Vrede met onvrede. Hoe dan …?

Dag van de Vrede - Yoga Capelle

< De Internationale Dag van de Vrede is een jaarlijkse VN-dag op 21 september die wordt verspreid door een wereldwijde oproep tot wapenstilstand en geweldloosheid. De dag biedt een gelegenheid om stil te staan bij vrede, te reflecteren op het breken van de vicieuze cirkel van geweld en activiteiten te organiseren ter bevordering van vrede, zoals de vredesvlag uithangen of muziekoptredens. >

Deze inleiding is van internet geplukt. Je zult snappen, als je me een beetje kent van mijn emails, dat ik daar weer een persoonlijk tintje aan ga geven.

Wij zèlf zijn vrede of onvrede.

Jij en ikzelf zijn DE schakels die ervoor zorgen dat het universum niet in stukjes uiteenvalt. Nou ja, een beetje gechargeerd 🥴, maar… toch is het waar. Jij en ik zijn persoonlijk verantwoordelijk voor wat wij zelf in de wereld vorm geven: opbouwend of vernietigend.
En dus gaat het erom hoe jij en ik in het dagelijks leven
– ons innerlijk naar uiterlijk brengen met invloeden van uiterlijk naar innerlijk;
– omgaan met de verbondenheid tussen uiterlijk en innerlijk;
– kiezen voor zelf denken, luisteren, liefhebben, rekening houden met elkaar, ieder ander geluk gunnen, blij zijn met kleine dingen en ook waar mogelijk pro-actief en opbouwend zijn bij maatschappelijke vraagstukken;
– kiezen voor niet zelf denken en – soms ongemerkt en toch overduidelijk – destructieve krachten in de maatschappij hierdoor vrij spel geven.

Zelfreflectie in deze is een voorwaarde voor vrede brengen in onszelf en om ons heen, of géén vrede brengen, maar willens en wetens agressie.

Wat beogen wij?

Jij en ik persoonlijk. Thuis, op het werk en maatschappij? Dáár begint en eindigt en houdt nooit op: onvrede of vrede; cynisme of hoop en moed.

Het volgende trek ik naar mijzelf:

De titel zegt: Vrede met onvrede.

Er is onvrede om mij heen, ook is er cynisme. Vrede hebben met onvrede en ook vrede hebben met menselijke gegevens als cynisme, pessimisme, fatalisme is in wezen een oprechte persoonlijke aanzet naar innerlijke vrede.
Dit is omdat ik mij dan niet afzet tegen houdingen van mensen die mij niet aanstaan, maar dit zie als een gegeven wat ik niet zo maar kan veranderen bij die ander. Maar ook – en niet in het minst – deze eigenschappen in mijzelf herken en eveneens aanvaard!

Ik kan uitsluitend opbouwende vredeskrachten vanuit mijzelf laten komen wanneer ik besef dat alle houdingen van cynisme, pessimisme, fatalisme en wellicht nog allerlei andere gepolariseerde ‘ismes’ ziekmakend zijn en dus belemmerend voor alle leven en geluk in en om mij heen.

Vrede met en aanvaarding van onvrede – in tegenstelling tot strijden tegen onvrede in en om mij heen – houdt voor mij de innerlijke weg open om dingen te zien zoals deze zijn. En zodoende ben ik me ook meer bewust van welke invloed ik wil en kan hebben op mijn omgeving. Als dit vrede is, en dat is het, zal ik vrede uitzenden.