Hoe voel jij je bij de ‘toestand in de wereld’? Dagelijks komen we op wat voor manier dan ook in aanraking met alle spanningen die er zijn in de wereld, onder meer via de social media. Op zich prima: zonder spanning geen leven.
Het kan echter zijn dat je je wilt afschermen voor negativiteit. In het begin zal dit lijken te werken, alleen: lijden schijnt toch bij het leven te horen. Het is overal om ons heen, naast ook de heel mooie dingen.
Indien je àl te positief wil zijn en de negatieve dingen negeert, ontstaat er misschien een verwrongen kijk op het leven. Eigenlijk scheid je je dan af van een deel van het leven en dat is in de kern niet mogelijk. Het leven zelf zal je altijd weer bij je lurven grijpen om het echt te leven met alles erop en eraan: de mooie en de minder mooie dingen. Wanneer je emotioneel, mentaal en spiritueel je kop in het zand steekt, kan dit jou doen verharden met als gevolg dat je je toch niet gelukkig voelt.
Weet je wat ìk doe?
Elke dag om 12.00 uur gaat mijn wekkeralarm af op mijn telefoon.
Dit herinnert mij aan mijn dagelijkse ritueel om mij enkele minuten te verbinden met ALLE lijdende mensen in de wereld door welke oorzaken dan ook.
Ik chant bijvoorbeeld drie maal AUM met mijn volle aandacht en affectie bij de lijdende mens. Dit trilt vast door, denk ik dan, om de wereld te verzachten, liefdevoller te maken. In ieder geval merk ik dat ik zelf zachter word naar mijn directe omgeving met meer begrip voor mijn directe naaste. Ik blijf dit maar doen: die wekker zetten voor dit doel.
Ons denken is heel krachtig, want onze gedachten kunnen ons neerdrukken of juist verheffen en in wezen anderen beïnvloeden want ons doen en laten is gebaseerd op hoe en wat wij denken.
Wat doe jij?
Vind voor jezelf een dagelijks ritueel om je innerlijk te verbinden met mensen die het moeilijk hebben. Dit kan al je eigen familie en vrienden betreffen. Hiervoor hoeven ze niet bij jou aanwezig te zijn.
Mededogen: iets anders dan medelijden.
De term die ik op dit alles wil leggen is: mededogen in plaats van medelijden. Ook compassie, empathie, invoelingsvermogen. Allemaal termen die de meesten van ons niet een-twee-drie zullen beheersen. Diep in onszelf duikend kunnen we ervaren hoe we ons met het lijden van de wereld verbinden. Uiteindelijk leren we dit lijden het hoofd te bieden en bewust schoonheid en liefde rond te strooien aan wie het maar wil vangen. We lijden niet of minder mee.
Dat jouw gedachten jou verheffen is het geval wanneer je je weet te verbinden met de lijdende mens. Zeker wanneer je je tevens bewust bent en de intentie hebt om het lijden van mensen te verlichten. Ook al is het maar een heel klein beetje in je naaste omgeving.
Laten we ons licht laten schijnen op onszelf en anderen.
Dit is niet alleen een kerstgedachte. Je verbinden met het lijden en tevens zelf een licht zijn – als een kaarsje in de nacht – geeft jou meer vrede in je hart, rust in je hoofd, minder angst voor onbekende toekomst, meer aanvaarden van mogelijk lijden van jezelf bij ouder worden en wellicht ook ziekte ondergaan. Dit alles is onontkoombaar.
Wonderlijk is, hoe meer vrede jij zelf voelt en hoe beter je je kunt overgeven aan de bron van al het leven, diep in iedere menselijke ziel en dus ook in jou te ervaren, hoe langer je gezond blijft. Is het niet puur lichamelijk dan wel geestelijk en jouw geestkracht en zielekracht zullen jouw lichaam van dienst zijn.
Dit alles is voor mij: ware Zelfliefde.
Fijn als je reageert op dit blog met jouw eigen ervaring inzake omgaan met lijden, onrust en onzekerheid.
Veel liefs, Nelleke
0 Reacties