Lieve mensen,
Wij allen komen een keer te overlijden. Nog dichter bij huis: IK ga een keer dood!
Nu ik dit zo schrijf bekruipt me een benepen gevoel dat praten over de dood eigenlijk ‘not-done’ is. Ik wil leven en liefst niet aan de dood denken. Hoe is dit bij jou?
Mijn eerste yogaleraar sprak van: Al het bestaan vindt plaats in het Nu van Heden (ERG NU dus 🥴), waarin verleden, heden en toekomst samenvallen in een oneindige cyclische ‘gang’. Mijn geboorte, leven en sterven vindt ‘dus’ ook plaats binnen die oneindige ‘gang’. Doorredenerend in het tijdloze NU.
Onderstaand vers is ook uit me gesproten, nadat ik in aanraking kwam met mensen die vrienden waren verloren door de dood. Dit vers wil ik graag met je delen.
Geboorte of incarnatie en dood
Er is geen dood!
Of: ik ga nu dood en sta steeds weer op
Zonder ballast, licht, mèt ervaring en creatief
Daarom heb ik vrede met mijn dood
En met de dood van mijn geliefden
Al zou ik hen vreselijk missen
En zou ik me alleen gaan voelen
Verloren het houvast van het contact
Zouden zij geen geliefden zijn geweest
Ik zou hen niet missen.
Geliefden die over het lijden heen gaan
Naar de hemel?
Ik herinner hen met verdriet
En gedenk hen met
Liefkozing en vertrouwen.
Wie weet?
Ben ik een vrije onthechte ziel
En besef ik kansen
Voor liefdevolle nieuwe ontmoetingen
En ontdek ik de Hemel op Aarde.
Klop en jou wordt opengedaan.
Liefs, Nelleke
Je kunt mijn yogalessen komen proeven. Je bent van harte welkom.
0 reacties